นิทานเรื่องใหม่ที่ผมแต่ง มีแรงบันดาลใจจากการไปเที่ยวกับครอบครัว ผมไปที่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ทางทะเล ที่ตั้งอยู่ด้านหน้ามหาวิทยาลัยบูรพา หาดบางแสน จังหวัดชลบุรีมาครับ ปกติพิพิธภัณฑ์ทั่วๆ ไปมักจะปิดวันจันทร์ แต่พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ทางทะเลนี้เปิดทุกวัน แถมค่าบัตรเข้าชมก็ถูกมากครับ ผู้ใหญ่ 60 บาท เด็ก 30 บาท ไปถึงเจ้าลูกชายชี้ให้ผมดูม้าน้ำในตู้ ตัวละครเอกที่ผมอยากมาศึกษาพฤติกรรมและขอข้อมูลจากเจ้าหน้าที่ ก่อนจะไปถึงตู้ของม้าน้ำด้านใน ผมได้เห็นสัตว์ทะเลหน้าตาแปลกๆ หลายตัวและได้ถ่ายรูปเจ้าฉลามตัวร้ายในเรื่องกลับมาด้วย มาถึงแล้วครับ ตู้ม้าน้ำหลากหลายพันธุ์ บ้างใช้หางเกาะกับปะการัง บ้างก็โยกหัวว่ายน้ำกระพือครีบขึ้นลงพอใกล้เวลาบ่ายสองโมงครึ่ง เราเลยพากันไปดูการให้อาหารสัตว์ทะเลจากนักประดาน้ำก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาจดข้อมูลต่อ เมื่อเดินเข้าไปด้านในสุด จะมีตู้กระจกขนาดใหญ่ มีปลาทะเลใหญ่น้อยนับร้อยตัวว่ายไปมา...พี่นักประดาน้ำมาแล้ว นำปลาตัวเล็กๆ มาเป็นอาหารให้กับสัตว์ทะเลในตู้นั้น ลูกชายผมตื่นตาตื่นใจมาก เพราะปลาบางตัวหน้าตาประหลาด แถมตัวใหญ่เท่าคนเลย แค่มองปลาว่ายไปมาก็เพลินแล้วครับ ผมเดินกลับไปจดข้อมูลของม้าน้ำเพิ่มเติม เพื่อนำไปแต่งนิทานเรื่องใหม่...ถ้าใครอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมขึ้นไป คงจะคุ้นหูกับประโยคที่ว่า “ม้วนหางสิลูก” ของพ่อม้าน้ำในโฆษณาโทรทัศน์ยี่ห้อหนึ่งได้ เสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ของม้าน้ำก็คือ การที่ตัวผู้จะเป็นผู้ให้กำเนิดลูก เพราะหลังการปฏิสนธิ เขาจะเก็บไข่ของตัวเมียไว้ที่ท้องตัวเองประมาณ 2 สัปดาห์ ก่อนจะคลอดลูกออกมา นับว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ทางธรรมชาติที่น่าประทับใจ ผมเลยหยิบประเด็นนี้มาแต่งนิทาน อยากให้พ่อม้าน้ำตัวเล็กๆ ได้เป็นพระเอก มีทั้งความฉลาดและปฏิภาณไหวพริบ โดยผนวกกับสรีระพิเศษที่ทำอะไรได้หลายอย่างราวกับเล่นมายากล ทำให้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าและรอดพ้นจากอันตรายได้ เดือนที่แล้ว ผมแวะไปตรวจปรู๊ฟหน้าแท่นที่โรงพิมพ์ หน้าปกออกมาสวยเด้งอย่างที่ตั้งใจไว้ และนิทานเล่มใหม่นี้ก็คลอดมาใกล้ๆ กับวันพ่อพอดี ชื่อว่า “พ่อม้าน้ำนักมายากล” เพื่อให้นิทานเรื่องนี้เป็นตัวแทนคุณพ่อคนเก่งในทุกครอบครัวครับน้าเมฆ facebook.com/cloudbookfanpage
No comments:
Post a Comment